La plage

Een zomer zoals deze en de zee niet gezien hebben ?
"Impossible !" zou de Fransman zeggen.

In België komt dat daar de laatste tijd niet meer zo van.
Eerlijk gezegd: we ontzien een beetje die hele verhuis van badlakens en parasol over schupkes en emmerkes tot strandstoelen.  Om nog maar te zwijgen van de files van en naar...
Maar als je met vakantie bent is dat anders !
Dan hoort dat daar wel allemaal bij, da gejongleer met die strandspullen enzo.  Zelfs de picknicktas en de koelbox worden zonder gemor de plage "opgesleurd".

De 80 kilometer tellende rit naar de kust is genieten a volonté.
Het "cruisen" doorheen het prachtige landschap van de Languedoc-Roussilion neemt makkelijk anderhalf uur in beslag maar hier is er ten minste vanalles te zien en géén file.
Héél wat anders dan dat bumper aan bumper gedoe op de E40.

28°C, open raam, wapperende haren, keigoeie muziek,...
Kundet u voorstellen ?

en dan...



Palavas-les-Flots







la Grande-Motte

... tussen Palavas-les-Flots en la Grande-Motte is er een prachtig, relatief smal zandstrand.

De zee blijft bij eb toch mooi dichtbij de duinenstrook dus de kindjes kunnen naar believen de "navette" strandstoel - water doen.
Eventjes doorheen het hete zand ('t is ongeloofelijk wat een kindervoet op dat moment verdragen kan) en ze kunnen zwemmen, over golfjes springen, schelpjes zoeken, visjes "spotten", zandkastelen bouwen en grachten graven, een balletje trappen,...

Een kleine impressie van een fijne zomerdag

 

 

't Was warm maar niet drukkend.

We waren niet alleen en toch er was plaats zat.

Het water zo helder en perfect qua diepte.

We hebben goed gesmeerd en nog is er factor over...

Hier komen we zeker nog terug ! 

  

 

 

Parc (botanique) de la Tour Vieille

Met volle teugen genieten we van het fantastische weer.
Mijn God, wat een ferme zomer zeg !!!
En ik maar eind juni beweren dat het niet voor dit jaar zou zijn, dat we ons aan niets meer moesten verwachten.
"13" blijkt dan toch niet helemààl zo'n getal te zijn waar narigheid aan vasthangt.

Er is hier al heel veel gebruik gemaakt van het zwembad, dé plek voor vertier.  Zo immens veel geplons en gespetter reeds, dat hubbie "de kuip" gisteren heeft moeten bijvullen met enigte (ahum) liters.

"Of dat we nog eens konden picknicken op dat speelplein waar we vorig jaar ook naartoe gegaan zijn ?" vroeg onze C. gisterenavond.
Awel ja, dachten we bijna gelijktijdig, manlief en ik, waarom niet ?
't Is eens iets anders om je kinderen terug in gewone kledij te zien in plaats van die blote lijfjes in zwembroekjes.


Na een ritje dat zelfs te kort is om wagenziek te worden (wat die 4 uiteraard super vinden) kunnen we al parkeren.

 Parc de la Tour Vieille

is de naam van dat kleine, prachtig onderhouden botanisch parkje 

met een klassevolle serre en een oude toren

waar je in alle rust geniet van een heerlijke picknick

in het lommer van machtige platanen

met een leuk speelplekje om naar hartenlust te klimmen, te glijden, te schommelen

 

 

piraatje te spelen of ... "Titanic"

Als afsluiter poseren een relaxte mama en papa gewillig voor een fotoshoot (in dit geval door onze jongste telg van 4).

Haha, bijna goed !
Nog een beetje oefenen schatje !
(dit is wel degelijk de originele foto)

Liefje... mag de wol ook mee ?

Van juni al was het dat ik mezelf opgelegd had een aantal kleine haakwerkjes naar het Zuiden mee te nemen.
Dat is immers het makkelijke aan haken, vind ik,...  je kunt van alles tegerlijkertijd beginnen.  Je hoeft enkel je haakpen een nieuw vriendschapsverzoek te laten indienen bij een ander kleurtje wol en hop, daar vertrek je weer voor een nieuwe "opdracht".


¦¦ Vooraleer verder te gaan is het zeer belangrijk (voor mijn imago, haha) te vermelden dat ik tot voor kerstmis (2012) nooit eerder gehaakt had.  Of toch wel... ik zou liegen... ik herinner mij vaag, als kind eens een lange ketting van losse gehaakt te hebben in 't bijzijn van mijn lieve bobonne zaliger.  Maar eerlijk waar, daar stop echt alle kennis van dit handwerk. ¦¦

Nummerke 1

Een voorbeeld van zo'n mini-projectje waar je ten alle tijde en overal aan kunt beginnen zijn deze leuke geldbeugeltjes.
Ik vond ze via Pinterest en pinde ze op mijn moodboard want ik was onmiddellijk weg van
die mooie kleurcombinaties.

Omdat het een van mijn eerste haakavonturen was heb ik het patroontje quasi letterlijk gevolgd. Enkel in "etape 6" en "etape 8" haakte ik minder toeren, nl. 4 en 8 ipv. 6 en 10.
De werkbeschrijving is weliswaar in het Frans (ik hou van uitdagingen en dit was gelijk een dubbele !) maar echt moeilijk is het niet.  Er staan fotookes bij ter verduidelijking voor diegenen die de Franse taal niet erg machtig zijn.




dit ideetje vond ik op Pinterest



eh voilà, dit is het resultaat geworden


Catania wol : Veritas
Opti rokritsjes (12cm.) : Het Stoffenhuis

 



Nummerke 2:

wat voorafging...
Half juli ging onze oudste dochter voor 't eerst eens weg van huis.  Samen met Lotte en Jill (haar klasvriendinnekes) vertoefde ze een week in Kessel-Lo voor een kookkamp van Koning Kevin.
Het was haar eerste ervaring met het concept internaatkamp.
Niet nodig te vertellen dat ze het geweldig vond(en) !!!


Op de blog van deze ferme madam vond ik ergens in de lente een fijn ideetje: een tasje om een knuffel in te stoppen als je kindje "op verplaatsing" gaat.
Ik vond de gedachte erachter wel tof en zocht een leuk stofje en patroontje uit om een tasje voor de dochter te maken. (the making of van dat tasje komt later nog wel aan de beurt).
Ongeveer gelijktijdig vond ik ook dit Engelstalig "Linguine bunnybuns" haakpatroon voor deze superlieve knuffeltjes.
Al vlug was het besluit genomen om beide ideetjes gewoon met elkaar te combineren.
Ik zou het geheel dan in haar koffer verstoppen als verrassing,... een verrassing om het "gemis" op de eerste kampavond wat te doorbreken.

Dus ging ik aan het haken...
Met de iPad naast me "ontleedde" ik elke zin minutieus.
't Was immers de eerste keer dat ik in het Engels haakte (de steken worden toch wel net iets anders benoemd en afgekort).
Maar het lukte me en ik was reuzefier op mijn eerste "Linguine bunnybun... from outer space" zoals de ontwerpster het zo leuk verwoord.
Het smaakte naar meer !
Waarom niet iets soortgelijks maken voor lieve Lotte ? (ze zouden toch op dezelfde kamer slapen en misschien zou Lotteke dan een beetje jaloers zijn van zo'n leuk cadeautje van de mama ???)  Haha, daar had ik direct een reden om er nog eentje te maken.


Ziehier het resultaat van mijn "geheim" voor haar (en Lotte)...



Catania wol : Veritas
knoopjes : Veritas
Panda Soft Filling : Veritas
veiligheidsoogjes : Creamijn



 



Om nu eindelijk ne keer to the point te komen:

daar Jill zich later voor het kookkamp heeft ingeschreven kwam ik in tijdsnood om nog een derde knuffeltje en bijhorend tasje te maken.

(heel erg heb ik toen gehoopt dat het kind het niet erg zou vinden niets te krijgen en al helemaal niet jaloers zou worden, maar bij navraag achteraf bleek toch dat ook zij zo'n "bunny" mooi vond en best wel blij zou zijn met eentje. Hoe had ik dat nu niet kunnen weten !!!???)

Bij deze:







lieve Jill,
nog een paar nachtjes slapen en deze leuke "bunny from outer space" is van jou !
x


 

Een fijn cadeau !

Begin juli ben ik verjaard.
Gewoon.  Een jaartje erbij, zonder al te veel poespas.
Los van het feit dat ik op mijn eigenste geboortedag steevast verlof aanvraag, ahja dit is immers mijn dag, verwacht ik eigenlijk geen bijzondere toestanden. (vanaf een bepaalde leeftijd (haha) hoeven toeters en bellen niet meer zonodig)
Door de kinderen werd ik getrakteerd op een stevig ontbijt en ik mocht een pakje openmaken waarvan ik in de verste verte geen gedacht had wat de inhoud ervan zou kunnen zijn.
Groot was dan ook mijn verbazing toen er een spiksplinternieuwe gps te voorschijn kwam. (heuh ? dacht ik, - "we hebben er toch ééntje ?", opperde ik voorzichtig  - "ja, maar deze is makkelijker in te stellen en vlugger én met levenslange gratis updates, en... " verzekerde manlief me).
Ik was blij met het cadeau ! (én de lachende gezichtjes van de kinderen want mama vond haar geschenk leuk)
De stralende zon, de ijstaart in de namiddag, het telefoontje van mama en papa, de smsjes en alomgekende FBverjaardagswensen,... ze maakten mijn dag goed.

Onze Garmin kreeg gelijk een vuurdoop.
Nog geen maand later mochten hij en zijn lieve Nederlandstalige compagnon ons de weg naar het zuiden wijzen.
Ik moet toegeven, eerlijk waar, het is een leuke knul onze Garmin ('t is een manneke), en wow, zo gedetailleerd in zijn gegevens.  Kortom enorm makkelijk in gebruik en praktisch naar info toe.
Alleen,... voor de prijs die hij gekost heeft mocht er wel een soort van beschermhoesje of tasje bijgeleverd worden.
Maar: wat niet is kan gem(h)aakt worden, toch ???

En heb ik toevallig geen wollekes mee in een leuk kleurtje die matchen met een haakpen n°3,5 mm?
Tuurlijk wel !




Catania wol n° 6191, 6193, 6195 : Veritas




























(Ik vind het belangrijk dat het hoesje "strak" rond de gps zit dus heb ik er even een latje bijgenomen om de correcte afmetingen te hebben)

Het patroontje gaat als volgt:

- haak in petrolkleur (n° 6195) een ketting van 20 lossen
  (de lengte van je ketting = x aantal lossen en varieert uiteraard volgens het gpsmodel)
- haak nog 1 extra losse (= een keerlosse), dus 20 + 1 (21 losse)
- 1ste toer: haak een vaste in de eerste losse vanaf de haaknaald
- verder een vaste in elke volgende losse (20v.)
- haak in de eerste losse twee extra vasten (20v.+2v.)
- keer je werk niet, maar draai het !
- haak in het andere deel van de lossen (de onderkant zeg maar) opnieuw een vaste
  (je hebt nu rondom de ketting gehaakt) (40v.)
- haak twee extra vasten in de laatste losse
- plaats een marker (om het begin van elke toer te kennen)
- 2e toer: haak in elke losse een vaste (42v.)

- herhaal dit nog 18 toeren.

om netjes van kleur te veranderen zonder dat je "trapjes" creëert, heb je een hulp aan deze tutorial.

- haak 3 toeren in grijs (n° 6191)
- en vervolgens 3 toeren in oranje (n° 6193)

- haak afwisselend 2 toeren petrol, grijs en oranje
- de laatste 5 toeren worden opnieuw in de petrolkleur gehaakt

ik vond een kartelrandje wel leuk om te eindigen:
- haak 5 lossen en haak met een losse aan (laat telkens 2 lossen tussen, zo krijg je mooie boogjes)

- haak af en werk alle draadjes weg met een stopnaald

 

Zie hem eens blinken van geluk, onze vriend !





"Ochtendstond heeft goud in de mond"

Als er iets is wat mijn kinderen (en momenteel is dat vooral nummer 4) blijkbaar moeilijk kunnen op een vakantiebestemming dan is het lang slapen, uitslapen (of eventueel wakker liggen maar nog eventjes soezen,...) enfin, je begrijpt wat ik bedoel.
Is het vanwege de opwinding ergens anders te zijn, is het de andere matras
of een minder verduisterde slaapkamer, is het het kamergenootje dat verschilt van thuis,... ik weet het niet goed maar het resultaat blijft hoe dan ook hetzelfde.  "Opstaantijd" op vakantie is niet anders dan "opstaantijd" thuis, m.a.w. 8 uur is 8 uur.
Dat uurtje meer lijkt ons dus niet gegund, al staat dit wel met stip bovenaan mijn lijstje om het vakantiegevoel compleet te maken.
Soit, er zijn kinderen die vroeger aan het ouderlijk bed staan denk ik dan.
Na enig getreuzel van mijnentwege in de badkamer en in de keuken zitten we dan met z'n allen tegen 8u45 aan de ontbijttafel en daar kan ik dan eigenlijk best wel mee leven.  En al zeker als je het bekijkt onder het motto "haal het maximum uit je vakantie" !

 

Ook ik heb wat gerief meegenomen om de vrije uurtjes door te komen.
Ik lees graag.
Altijd al gedaan, maar tegenwoordig komt het er nog zo weinig van (hoezo ???), dus heb ik wat lectuur bijeengezocht: twee romans (luchtig, meeslepend doch ontspannend) en dan het ietwat "zwaardere werk".
Dat laatste is tegenwoordig wel van doen.
Ik lees hier vaak van blogschrijfsters dat ze super gelukkig, reuze fier enzovoorts zijn op/met hun kroost,...
Wel, om eerlijk te zijn, hier ten huize "L." gaat het de laatste tijd ewa moeilijk.  't Is ons nummerke 4 die regelmatig flink wat roet in het eten gooit.  Ware het eerder al 3 maal redelijk "simpel" gegaan, zorgt hij er momenteel voor dat opvoeden echt wel een challenge is, een heus werkwoord in de letterlijke zin van het woord.
Dus deze boeken moeten mij raad geven, mij alles weer iets klaarder doen zien, hoop ik...

Rusten, rust, rustig,...

 

  

Ook voor ons gezin is het momenteel vakantie, en dat nog voor de volle twee weken.

Voor het vierde jaar op rij vertoeven we lekker gezellig in ons vakantiehuis in Zuid Frankrijk, in het departement Gard, tussen wijnranken en olijfbomen.
Ik hou van die oude, statige bomen.
Zoals een kind zijn armen opwerpt naar zijn ouder, zo fier prijzen de knoestige stammen hun prachtige kleine blaadjes en vruchten de hemel in.

Het is in dit wonderschoon glooiende landschap des Cévennes (sedert 1970 een nationaal park én sinds 2011 op de UNESCO werelderfgoedlijst), dat we (hubbie en ik vooral) proberen tot rust te komen.
Hoe je het ook draait of keert, het blijft eigenlijk gewoon je huishouden 1000 kilometer verleggen.
Geen all-in of pensionformule voor ons.
Inkopen doen, koken, de was en de plas (weliswaar een absoluut minimum hoor!), dit alles gaat hier immers op z'n gewone gangetje verder.
Er is echter één groot verschil : hier leven we op een ander ritme.  De "moetjes", de agenda (én de rekeningen, haha) hebben we thuis achtergelaten.

Gezien het ritme hier dusdanig vertraagd is, ontstaat er plots een zee aan vrije uren, die eenieder probeert op zijn/haar eigen manier in te vullen.

Bij het inpakken van onze koffers kozen de kids voor strips, verf en borstels, kleurpotloden, stiftjes en papier/kleurboeken, autookes, de Nintendo .  Ik wou uiteraard (als mama) een laatste inmenging in die keuze en vulde de plooibox (alles gaat hier in plooiboxen want die stapelen zo voortreffelijk efficiënt in de koffer) aan met een bibboek, alsook een beperkt aantal gezelschapsspelletjes (al moet ik zeggen dat ze niet echt into spellekes zijn, die van ons).
Hiermee komen ze makkelijk de ochtend door.

Maar daarna, als het poortje opengaat,...  dan springen ze in het zwembad en
plonzen, duiken, ploeteren, knuffelen opblaasdiertjes tot ze er bijna bij neervallen.
't Is zowaar een wonder dat hun velleke er nog niet afgevallen is.

De kop is eraf !

De kop is eraf.
Het startschot is gegeven.
We zijn vertrokken.
No way back, géén weg terug.

Daarnet nog vlug even langs mijn neus weg aan de hubby, ofte manlief, verteld dat ik een weblog gemaakt heb.
"Hmmm", was het karige antwoord.  Meer had ik eigenlijk niet verwacht, ik ken hem al 27 jaar.
Of hij het misschien even wilde zien, datgene waar ik me de laatste paar avonden mee beziggehouden had ?  (manmanman !  daar kruipen toch, voorafgaand aan  "het openbaar maken", enige uurtjes werk in ?!?)
Behoorlijk enthousiast (sneller dan ik verwacht had om eerlijk te zijn) kwam hij van zijn stoel om over mijn schouder mee naar het pc scherm te kijken.
Scrollend met de muis (haha, mijn muis klinkt zo raar, vind je niet ???) laat ik hem het één en ander lezen, wachtend op enige vorm van "kritiek",...
die er niet komt,... enkel een voorzichtige bemerking dat het niet té privé moet worden.
Of hij er dan iets op tegen heeft dat er foto's van onze kindertjes op de blog gepost worden ?
"Neen, maar ja,...", alwéér zo'n voor hém voor de hand liggend antwoord, waar ik dan eigenlijk mee kan doen wat ik het beste vind.  Makkelijk toch, zo'n man ?
Dus hoe ik het met die familiefoto's zal aanpakken in de toekomst, dat zie ik nog wel.
Ik vind anders wel dat mijn offspring (ik typte eerst gebroed, maar daar zijn toch ook wel wat negatieve synoniemen voor, dus ik koos de mooie Engelse vertaling) best gezien mag worden !
Hoogstwaarschijnlijk pleeg ik een beetje plagiaat en maak een "over ons" voorstelling zoals ik al eerder bij andere Blogsters tegenkwam, waar ik mezelf en de kids in de kijker zet en manlief zéér bewust (lees: op zijn non verbale verzoek) op de achtergrond "parkeer".
"On verra bien !", durven ze nog al eens aan dees kanten te zeggen.

Mijn allereerste keer !

Bedeesd,... oh ja zéér zeker, én met mini stapjes zet ik voor 't eerst voet aan wal in een nieuwe wereld.
Daar waar Christoffel Columbus de "Nieuwe Wereld" ontdekte, geldt dat voor mij natuurlijk niet.  Het bestaat al een poos, de Blogwereld, maar ook ik kwam er eigenlijk per toeval op terecht, op dat zo wijdse continent.
Dus besloot ik op verkenning te gaan en bewust te verdwalen, zoekend naar leuke blogspots van wat dan voor mij fijne mensen lijken te zijn, afgaande op hun schrijfsels.
Ik verzeker je, er wonen fantastische schrijfsters van vlot lezende lectuur met aanvullend mooi, aantrekkelijk beeldmateriaal in mijn "Mundus Novus" !
Het is hier ("hier", dat is het land van de naaisters, de haaksters,...) dat ik me thuis voel, dat ik me wil settelen.

En,... ik geef het toe, ik koos mijn moment van nederige intrede zeer bewust !
De zomervakantie : HET moment bij uitstek waarop vele "pro's" (die fantastische dames dus, want ik bedenk me nu plots dat ik het andere geslacht nog niet "tegenkwam") met blogverlof zijn, zodat het zo vele minder opvalt dat er alweer een groentje (ikke dus) bijgekomen is.
Maar allez kom,... we wagen het erop.
Ik heb immers altijd al graag gepend: een dagboek, honderden brieven (aan mijn hartsvriendin en later aan mijn lief), ettelijke reisverslagen,...
Dus ik zie wel hoe het loopt, vlot of eerder stroef, wekelijks of maandelijks,... het zal zijn eigen uitwijzen.
En kom ik op een of andere manier in de problemen, is er nog steeds de handleiding van deze schrijfster.